3 Haziran 2015 Çarşamba

Gökdeki bulutlari yoklamaya gidiyorum



Selamun Aleykum!

Simdiye kadar ne cok yorum birakilan yazilarim oldu nede cok takipcisi olan bir blogger oldum.
Kendi halimde sessiz sakin geldim bir gece.
Simdide sessiz sakin gidiyorum bu serin haziran aksaminda.

Bunlari artik kimseye yazmiyorum, ama Hocam ögretti, bir yerden ayrilirken de gidiyorum diyip adam akilli veda etmek gerek, birden cekip gitmek olmaz diye.
Bende iste bu yüzden son bir kez daha geldim buraya.

Elbette yazmaya devam edecegim cünkü bu beni sakinlestiriyor ve ruhumu besliyor.
Burasi degil artik yazacagim yer. Burasi cok duygu yüklü.
Burdaki satirlarin aralarinda hayatlar ve hayaller yatiyor.

Yüregimdeki mavi kelebegi uyandiran bir mavi kus* girdi kalbime.
Dürttü ve uyandirdi icimdeki miskin kelebegi. Onun kanatlari ikimizi ucurmaya yeter.

Artik gece vakti burada yazip yazip silmicem. Icimdekileri cümlelere dökmek icin düsünmicem.
Aklima kelimeler gelmeyince kafami sag tarafa cevirip disardaki agacin yapraklarini izlemicem.
Özlicem elbet ama pisman olmicam buna.

Ben gidiyorum.
Mutlu olmaya degil, mutlulugu arttirmaya.
Mavi olana gidiyorum ben.
Uzak denizlere.
Teknelerde yatan kedilere.
Gökte ucan minik kuslara.
Ben gidiyorum.
Gökdeki bulutlari yoklamaya.
Günesin sicakligini ölcmeye gidiyorum.
Ben gidiyorum iste....


03.06.2015/
Almanya- Berlin
Rabia E.
"Rabia :) "